Pete Cabrinha

Miałem ogromne szczęście mogąc zaangażować się w rozwój kilku nowoczesnych sportów wodnych od ich najwcześniejszych etapów, aż po chwilę obecną. Pozwoliło mi to spojrzeć na rozwój każdego z nich z perspektywy osoby je tworzącej oraz dostrzec najistotniejsze kwestie każdego z nich w obecnej fazie rozwoju.

Zarówno windsurfing jak i kitesurfing są pod tym względem bardzo unikalne i rządzą się własnymi prawami, natomiast ich początki nie były identyczne.

Windsurfing dla przykładu jest połączeniem żeglarstwa i surfingu. Najwcześniejsze prototypy sprzętu windsurfingowego „pożyczały” części z każdego z tych sportów, łącząc je w całość i tworząc zupełnie nową dyscyplinę.

Z kitesurfingiem było podobnie. Jest to połączenie wielu różnych dyscyplin sportowych, między innymi: Surfingu, Wakeboardu, Paralotniarstwa i Windsurfingu. Kite wyciągną z każdej z nich możliwie jak najwięcej i połączył to razem, tworząc ten unikalny pod każdym względem sport.

Jak wielu innych, chciałem aby kitesurfing był postrzegany jako pełnoprawny sport zarówno w środowisku surfer’ów jak i wakeboarder’ów, dlatego też chcieliśmy tworzyć sprzęt nie tylko wyglądający, ale również funkcjonujący, podobnie do obu tych sportów. Mając własną fabykę mogliśmy wykorzystywać technologie i materiały, które były już testowane w innych sportach, było to duże ułatwienie, które pozwoliło, aby kitesurfing rozwinął się w stosunkowo krótkim czasie.

Z czasem kitesurfing rozwinął się na tyle by móc kształtować swoją tożsamość jako odrębna dyscyplina i rozwijać się w wielu niezależnych, ale równie ekscytujących kierunkach. Rozwijał się tak szybko że z czasem zaczęliśmy zadawać sobie pytanie dlaczego wciąż korzystamy z części zaprojektowanych stricte do windsurfingu, które nigdy nie miały być wykorzystywane w kite. Byłem pewien że możemy zaprojektować lepszy sprzęt, jeżeli tylko zaczniemy od podstaw, projektując go wyłącznie pod kątem kitesurfingu.

Najbardziej oczywistą częścią sprzętu kite’owego wymagającą zmian był oczywiście hak trapezowy oraz chicken loop. System ten pochodził w prostej linii od windsurfingu a jego powstanie datuje się na rok 1979. Mimo, że przez lata system ten bardzo ewoluował, jednak cały czas pozostaje to patent windsurfingowy, który nie był tworzony z myślą o kitesurfingu. Wydawało się nam oczywiste, że jesteśmy w stanie wprowadzić dużo poprawek do tego systemu, jeżeli tylko przystąpimy do projektowania go od podstaw, z przeznaczeniem wyłącznie do kitesurfingu.

W odróżnieniu od windsurfingu gdzie żagiel jest względnie w tej samej pozycji w stosunku do ciała ridera, latawiec przemieszcza się z góry na dół oraz z lewej na prawą stronę okna wiatrowego. Punkt połącznia latawca z ciałem ridera powinien więc być wolny od tarcia oraz powinien bez przeszkód dostosowywać się do pozycji latawca, bez nadmiernego wygięcia lub odpięcia się systemu. Połączenie to powinno być pewne, ale nie ograniczające ruchów. Powinno być praktycznie nieodczuwalne i na pewno nie może zmieniać ułożenia trapezu, jak dzieje się to w przypadku, połącznie przez chicken loop’a.

Szczególnym przypadkiem takich ruchów trapezu jest sytuacja gdy latawiec jest w zenicie. Standardowy hak którego kształt zaczerpnięty jest z windsurfingu, podnosi się i poprzez mechanizm dźwigni wbija w ciało ridera powodujący duży dyskomfort. Minimalizacja tego efektu była naszym głównym celem.

Zaczęliśmy więc eksperymentować z różnymi typami połączeń opartych na kulce i gnieździe. Już na początku okazało, się że jest to najlepsza metoda przekazania mocy pomiędzy ciałem ridera a latawcem. Użycie kulki zapewniło wolną od oporów oś rotacji oraz pozwoliło nam przenieść gniazdo jak najbliżej ciała, dzięki czemu zmniejszyliśmy o połowę efekt wyginania się haka do góry.

Nazwaliśmy ten projekt Fireball

Następnym etapem tego projektu było zmniejszenie wszystkich elementów, przy jednoczesnym zachowaniu najważniejszych właściwości. Fireball musiał być bezpieczny i prosty oraz zapewniać dodatkowe korzyści związane z połączeniem typu kulka-gniazdo. Odrzuciliśmy więc wszystkie niepotrzebne elementy zachowując wyłącznie te które miały wpływ na poprawę kluczowych właściwości połącznia. Skutkiem czego było powstanie smuklejszej i bardziej ergonomicznej zrywki.

Następnym krokiem było wynalezienie sposobu na uzyskanie gładkiego i płynnego połącznia między kulką a gniazdem. Po niezliczonych prototypach doszliśmy w końcu do gniazda z systemem automatycznej blokady, które jednocześnie wspiera unikalne właściwości tego połącznia oraz jest pewne i nie ogranicza. W przeciwieństwie do standardowego rozwiązania z przetyczką (donkey dick’iem) automatyczną blokadę w Fireball można zapiąć jedynie delikatnym ruchem palca.

Na końcu Fireball musiał przejść bardzo długie i dokładne testy w wielu różnych warunkach. Chcieliśmy stworzyć połącznie które znacząco podniesie komfort pływania oraz da dużo lepsze rezultaty od strony osiągów latawca. Fireball system pozwolił nam w końcu w pełni kontrolować nie tylko moc, sterowanie, depower i system bezpieczeństwa, ale również połącznie ridera kąt połączenia ridera i latawca.

Fireball jest pierwszym reprezentantem nowej generacji systemów kontroli latawca, a także punktem zwrotnym w naszej filozofii. Od tej pory w centrum każdej innowacji będzie cel jakim jest stworzenie produktów od początku do końca przeznaczonych do kitesurfingu.

Pete Cabrinha.